Bovenstaande vraag heb ik mij zo vaak in het leven gesteld.
Het suggereert dat er eigenlijk een passend antwoord op is. Alsof het ikje in mij iemand is.
Mensen die dit soort vragen stellen, zijn vaak op zoek. Op zoek naar zichzelf. Ze “worstelen” vaak met hun identiteit en proberen zich te identificeren met wie ze nu in werkelijkheid echt zijn. Zo’n simpele vraag aan jezelf. Wie ben ik dan? Kan een zoektocht van jaren opleveren.
Datgene wie jij nu bent, ben je geworden door een continu proces en is vooral geen statische momentopname. Jij bent zo geworden als je nu bent omdat je vaak reageert en leeft vanuit oude gewoonten. Maar ben jij dat dan wel echt?
Stel je voor dat je al twintig jaar in de gevangenis zit. Je zit opgesloten vanaf je 18e. Je hebt letterlijk geen volwassen levenservaring opgedaan buiten de gevangenis. Een logische vraag is dan aan jezelf. Wie ben ik? Met het stellen van deze vraag stel jij je kwetsbaar op en lok je een vervelend gevoel bij jezelf op. Het maakt je onrustig. Helemaal als je verder gaat nadenken over je toekomstige vrijlating. Je zou er bijna voor kiezen om gewoon als gevangene door het leven blijven te gaan totdat je het antwoord op deze vraag hebt gevonden.
Dus blijft de vraag. Wie ben ik?
Jij bent alleen je gedachten en je emoties als jij je identificeert met deze. Het identificeren is een keuze die jij ieder moment, bewust of onbewust maakt.
Ruim 18 jaar was ik op zoek geweest naar mezelf. Ik zat 18 jaar lang gevangen in mijzelf. Soms vond ik het best fijn, vooral als ik er niet over nadacht. Na een hele lange zoektocht was ik op een punt in mijn leven gekomen dat ik kennis maakte met meditatie. In het begin lag de focus op het bewust ademhalen en speelde ik een beetje met het idee: “ik ben niet mijn gedachten en niet mijn emoties”. Maar wat ben ik dan wel als ik niet mijn gedachten en emoties ben?
21 Maart 2013 kwam het verhelderend antwoord als donderslag bij heldere hemel binnen. Ik ben bewustzijn en in dat bewustzijn is mijn normale staat zonder beïnvloed te worden door allerlei gedachten en gevoelens gewoon Zijn.
Het antwoord is dus gewoon. Ik ben Zijn…………..
Vanaf dit moment stond mijn teken in verlichting.
Het moment dat je begrijpt dat er helemaal niets te begrijpen valt. Het denken is het begrijpen en het denken is oneindig. Hoe verlicht wil je worden (lol) Het was de eerste stap in mijn spirituele reis op aarde. Het volledige besef dat ik niet mijn denken of mijn emoties ben was een nieuw begin. Een begin met een grote verantwoordelijkheid.
Zodra je beseft dat jij bent die kan kiezen, kun je niet langer anderen de schuld geven voor het maken van negatieve gevoelens of negatieve gedachten. De nieuwe jij is vanaf nu alleen nog maar de waarnemer van al jouw gedachten en emoties.
Hoe meer tijd je doorbrengt met de waarnemer (de nieuwe jij), hoe meer jij, jezelf leert kennen.
Jij bent niet je gedachten. Jij bent niet je emoties. Jij bent (bewust) Zijn.
Bewustwording de sleutel tot werkelijke vrijheid
Martijn Mensink