Gewoon jezelf zijn.

In hoeverre komen we mensen tegen die oprecht zijn? In hoeverre maak je werkelijk contact met iemand en in hoeverre maak je werkelijk contact met jezelf? 

 

Vaak draag je een masker om te verbergen wie je bent. De een doet zich zelfverzekerder voor en de ander doet zich stoerder voor of nog iemand anders doet zich bescheidener voor. Heb je ook wel eens iemand ontmoet die zo (overdreven) aardig doet dat het enigszins pijnlijk is om met die persoon te praten? 

 

Door het dragen van een masker bescherm je jezelf tegen afwijzing. Het is beter als je masker afgewezen wordt dan jij als persoon. Het masker is ook beter in staat om om te gaan met je eigen kritische stem. Deze stem circuleert constant in je hoofd om ervoor te zorgen dat je perfect bent en alles goed doet.

 

Maar de keuzes die je maakt met een masker op zijn keuzes gebaseerd op angst. En die keuzes zijn bij voorbaat de verkeerde keuzes. Je keuzes zouden gebaseerd moeten zijn op liefde, want dat is wat wij uiteindelijk allemaal zijn: Liefde. Door het dragen van je masker doe je jezelf en de wereld te kort door jezelf en hen jouzelf te onthouden.

 

Waar zijn we eigenlijk bang voor? Afwijzing? Het woord Nee? Niet geaccepteerd worden? Wat is het dat jou weerhoudt jezelf te zijn? Wat is erger? Door iemand afgewezen worden of een nepleven leiden.

 

Wat zou jij liever zien als je over 10 jaar terugkijkt op je leven. Dat je een leven geleid hebt zoals jij denkt dat het zou moeten of op een leven waarbij je in contact bent gekomen met jezelf en jezelf als persoon verwezenlijkt hebt? 

 

Waar komt deze angst voor het zijn van jezelf vandaan? Waarschijnlijk zijn er momenten in je leven geweest waarin je je afgewezen voelde, niet goed genoeg en/of niet geaccepteerd. Om met deze afwijzing om te kunnen gaan, heb je jezelf bepaalde vaardigheden eigen gemaakt. Op de momenten zelf waren die vaardigheden waarschijnlijk goed. Maar nu niet meer. Nu je volwassen bent, kan je verantwoordelijkheid nemen voor je eigen leven.

 

Dat stemmetje in je hoofd die je aanspoort (al dan niet dwingt) om geaccepteerd te willen worden (het liefst door iedereen) moet het zwijgen worden opgelegd. Dat stemmetje geeft geen ruimte aan jouw authentieke zelf; de jij die je in je wezen en je ziel bent.

 

Hartelijke groet,

 

Martijn Mensink

www.martijn-mensink.nl

Reactie schrijven

Commentaren: 0